رابطه علّی ویژگی های شخصیت با فرسودگی تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی ادراک شده در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه­ی علّی ویژگی­های شخصیت با فرسودگی تحصیلی با   میانجی­گری خودکارآمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی ادراک شده در دانشجویان دختر و پسر کارشناسی ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز بود. شرکت­کنندگان در این پژوهش 280 نفر از دانشجویان در سال تحصیلی 1393-1392 بودند که به روش تصادفی چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار­های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه­ی شخصیتی نئو- فرم کوتاه (neo-ffi)، پرسشنامه­ی تنیدگی تحصیلی ادراک شده، پرسشنامه­ی فرسودگی تحصیلی و مقیاس کارآمدی تحصیلی بود. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ (نرم­افزارamos-21) استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، تمام مسیرها از لحاظ آماری معنی­دار بودند. همچنین نتایج نشان داد که مسیر­های غیرمستقیم برون­گرایی، وظیفه شناسی، باز بودن به تجربه و روان­رنجوخویی از طریق خودکارآمدی تحصیلی روی فرسودگی تحصیلی معنی­دار بود. به­علاوه تمام مسیر­های غیر مستقیم برون­گرایی، وظیفه شناسی، باز بودن به تجربه و روان­رنجور خویی از طریق تنیدگی تحصیلی ادراک شده روی فرسودگی تحصیلی معنی­دار بود.